“ก้าวที่ฉันเดินผ่านมา เต็มไปด้วยคุณค่า และความทรงจำ"

สวัสดีครับ ผมชื่อ นาวี    ยืนนาน ทุกคนที่บ้านหรือคนที่สนิทมากๆเรียกกันว่า เบียร์ สังเกตไหมครับผมเป็นคนที่ชื่อและนามสกุลสั้นมากเพียงแค่ 4 คำเอง ผมจึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคนที่ผมรู้จักมักเรียกแต่ชื่อจริงของผมมากกว่าชื่อเล่นของผมซะอีกเพราะมันอาจจะเรียกง่ายและจำได้ง่าย ถึงแม้ว่าชื่อผมจะสั้นแต่ผมภูมิใจในชื่อนี้นะครับ เพราะแม่ผมเล่าให้ฟังว่าเป็นชื่อที่เกิดจากความตั้งใจของแม่ว่า ถ้าหากมีลูกผู้ชายจะตั้งชื่อ ว่า นาวี ซึ่งมีความหมายว่า “เรือ,กองทัพเรือ” เห็นไหมครับสั้นๆแต่ความหมายยิ่งใหญ่มาก (อิอิ) และยิ่งไปกว่านั้น นามสกุลของผมไม่ว่าใครก็ตามที่อ่านนามสกุลของผมมักจะเงยหน้าขึ้นมามองที่ผมและถามว่า “เมื่อยไหม?” คำถามนี้เจอบ่อยมาก และผมก็จะตอบว่า"ไม่เมื่อยครับ"แล้วก็หัวเรอะ(เหอๆอีกละ)     ผมเกิดวันพุธที่ 26 มิถุนายน 2534 ซึ่งตรงกับวันสุนทรภู่ ปัจจุบันคือวันต่อต้านยาเสพติด   ผมเป็นชาวอำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรีโดยกำเนิด เชื้อชาติและสัญชาติไทย นับถือศาสนาพุทธ แต่ต่อมาได้ย้ายมาอยู่ที่จังหวัดใกล้เคียงกันที่ 48/62 ต.กระทุ่มล้ม อ.สามพราน จ.นครปฐม    ครอบครัวของผมประกอบไปด้วย พ่อ แม่  พี่ และตัวผมเอง  ผมเป็นลูกคนที่ 2 ของครอบครัวและมีพี่สาว 1 คน 

ผมจบจากชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นจากโรงเรียนบ้านกระทุ่มล้มซึ่งอยู่ใกล้บ้าน แล้วมาต่อจนจบชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายสาย วิทย์-คณิต ที่ โรงเรียนปัญญาวรคุณ ซึ่งมัธยมศึกษาตอนปลายนี้ผมรู้สึกว่าผมเริ่มโตขึ้นเพราะต้องดูตัวเองในหลายๆเรื่องเช่น การเดินทางมาโรงเรียนซึ่งอยู่ไกลจากบ้านต้องรู้จักการจัดการตัวเองเรื่องเวลา และเรื่องเงินที่ใช้ในการมาเรียนซึ่งแม่ของผมให้เป็นสัปดาห์ทำให้ผมรู้จักการจัดการเงินของตัวเองช่วงใกล้จบ ม.6 เป็นช่วงที่ผมเครียดมากเพราะเป็นช่วงที่ผมต้องรู้ทิศทางของอนาคตตัวเอง ผมมีความใฝ่ฝันที่อยากจะประกอบอาชีพครู เพราะอาชีพครูเป็นอาชีพที่มีเกียรติ เป็นแบบอย่างอย่างและที่สำคัญเป็นผู้ปลูกฝังและชี้นำทางความคิดรวมถึงจิตวิญญาณ และเมื่อวันประกาศผลแอดมิชชันมาถึง ผมรู้สึกดีใจและภูมิใจมากมากที่ผมสามารถทำตามความฝันของตนเองได้สำเร็จ คือ ติดที่มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ คณะวิทยาศาสตร์ สาขาวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป(กศ.บ.) ซึ่งเป็นหลักสูตรครู ซึ่งปัจจุบันผมกำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 3 ที่นี่ทำให้ผมได้เรียนรู้ในหลายๆอย่าง เช่นความรักความสามัคคีระหว่างเพื่อน ความรักในสถาบันและที่สำคัญ รู้จักการจัดการ การดูแลตัวเองโดยไม่มีพ่อแม่ดูแลอย่างใกล้ชิดเหมือนตอนเด็กๆ

ด้วยความที่ผมเรียนวิทยาศาสร์ทำให้ผมมักมีลักษณะนิสัยและความคิดที่มักประกอบไปด้วยเหตุและผล ตรงไปตรงมา รักความถูกต้องและความยุติธรรม (มากกกก) สดใสร่าเริง ชอบพูดชอบคุยโดยเฉพาะคนที่รู้จักกันอย่างใกล้ชิดจะรู้ว่ามีเรื่องเล่าและเรื่องพูดตลอดเวลา เป็นคนอ่อนไหวและไวต่อความรู้สึก เจ้าระเบียบในบางเรื่อง จิงจังกับชีวิตในบางครั้ง(คริ คริ) งานอดิเรกและความสามารถพิเศษ ชอบเล่นกีฬาวอลเลย์บอล (มากกกกกๆๆๆ)เห็นเป็นไม่ได้วิญญาณนักวอลเลย์จะมาสิงร่าง (ฮ่าๆๆ)  ซึ่งเล่นมานานมากแล้วตั้งแต่ ป.2  และผ่านมาแล้วหลายสนามแข่งขัน ผมรู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่ในสนาม และนักกีฬาวอลเลย์บอลที่ผมชอบ คือ  พี่ปลื้มจิตร์ ถินขาว เวลาที่มีการถ่ายทอดทางทีวีมักจะนึกว่าตัวเองอยู่ในสนามการแข่งขันด้วยเสมอ  ^_^

ผมชอบและสนใจในงานทางด้านดนตรี การแสดง และความงามของศิลปะไทย (เน้นว่า "ไทย") เพราะผมคิดว่าเป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงตัวตนและเอกลักษณ์ของประเทศไทยเราได้อย่างชัดเจน และควรมีการสืบทอดต่อไปและหนึ่งในผู้สืบทอดนั้นก็มีผมอยู่ด้วย  ผมชอบในบทเพลงลูกทุ่ง  และชอบดูรายการทีวีที่เกี่ยวกับเพลงลูกทุ่งหรือศิลปะการแสดงพื้นบ้าน โดยเฉพาะรายการชิงช้าสวรรค์(ชอบเป็นพิเศษ)  รายการคุณพระช่วย ฯลฯ  นักร้องลูกทุ่งที่ชื่นชอบคือ พุ่มพวง ดวงจันทร์ ซึ่งถึงแม้จะจากไปแล้วแต่ยังได้รับการจดจำผ่านบทเพลงมาจนถึงปัจจุบัน

สิ่งที่ภาคภูมิใจคือ การทำหน้าที่เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ การทำความหวังของพ่อแม่ให้ประสบความสำเร็จ 

คติประจำใจ คือ สิ่งที่เดินผ่านมาแล้วก้าวผ่านมาแล้วทุกสิ่งล้วนกลายเป็นอดีตซึ่งไม่ว่ามันจะเป็นอย่างไร จะดีหรือไม่ดีเราไม่สามารถแก้ไขมันได้ แต่สิ่งหนึ่งที่เราได้รับจากอดีตคือความทรงจำที่ทำให้เราเกิดการเรียนรู้ และสามารถนำไปใช้พัฒนาให้ดีขึ้นในอนาคตได้

"อะไรที่ตัดสินใจไปแล้ว 

 จงยอมรับผลของการตัดสินใจนั้น
ไม่ว่าจะดีหรือร้าย
เพราะย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว   
 แต่สามารถเรียนรู้จากมันได้......."

การติดต่อ
E-mail : nawee22222@hotmail.com
Facebook : www.facebook.com/rainy.real